Eru kjaramál lífshættuleg?

Þá stendur hnífurin í kafi. Allir vilja allt og engin vill gefa eftir. Þegar upp er staðið verður sviðið allt "moldarsvað". Ljótur blettur sem engin vill taka ábyrgð á. Hvernig væri að einhver með smá dug komi með raunhæfa tillögu til launafólks. Tillögu sem þarf ekki endilega að vera eins fyrir alla en kosta það sama. Dæmi. Við bjóðu samning til þriggja ára með 4% hækkun árlega eða samtals 12%. Hvert félag ræður svo hvernig þeir aðlaga sína samninga þessum tölum. Ríkið gæti svo komið með útspil til að negla þetta. Nú eða tillöguna hanns Magga P, 350þúsun skattfrjálst,1/2% lækkun vaxta og 7% hækkun launa. Ekki ótrúlegt að þetta gæti gengið og í anda hugsunar um lága verðbólgu. Þó verkföll séu byrjuð vill engin fara í þau, Þetta á auðvitað bara að vera nauðvörn. Talandi um nauðvörn þá er ég ekki að skilja hvernig fólk með sjúkdóma sem getur kostað það lífið fái ekki sjálfsagða þjónustu vegna verkfalla. Það segir sig sjálft að ríkið er ekki að ganga á undan í gerð samninga við sitt fólk á undan frjálsu samningunum, samningum hjá fólki sem vinnur ekki hjá hinu upinbera. Það er hjákátlegt að láta sér detta það í hug, enda er það hin frjálsu markaður sem borgar laun hinna opinberu stétta. Nú er ég ekki á móti kjarabaráttu starfsmanna ríkissins (okkar) en skynsemi verur að ráða för. Getum ekki sett veika og lasburða sem skjöld fyrir suma hópa. Annars er það umhugsunnarefni að þrátt fyrir lækkun aðfluttningsgjalda virðist verð allment ekkert lækka. Getur verið að það hafi aldrei verið meininginn og þetta bara sniðið að versluninni? Það ætti þá ekki að vera neitt mál að borga betri laun. Auðvitað er samhengi í þessu, betri laun, meira verslað, sem ætti að lækka verð og allir fá meira fyrir sinn snúð!!